Hoewel de maatregelen om de Coronapandemie in te dammen grotendeels gericht zijn op de dreigende overbelasting van intensive care-afdelingen, zijn er thans in heel Duitsland en Beieren minder intensive care-bedden beschikbaar dan een jaar geleden, meldt Nordbayern.de.
Ondanks de gespannen Coronasituatie heeft Beieren deze winter minder bedden op de intensive care dan een jaar geleden. Waren er op 28 november 2020 nog 587 plaatsen voor potentiële intensive care patiënten beschikbaar, op dezelfde peildatum een jaar later zijn dat er nog maar 344. En dat bij een vergelijkbare bedbezetting (2937 in 2020, 2833 in 2021).
De afname van de beschikbare capaciteiten is moeilijk te begrijpen, aangezien minister-president Söder van Beieren aan het begin van de pandemie, in mei 2020, op een persconferentie had beloofd: “Wij hebben de totale noodsituatie gerepeteerd. We hebben alles in orde voor de komende jaren of voor de denkbare tweede golf, als die zou komen…van ziekenhuizen, noodhospitalen, overplaatsingsplannen…”.
Een woordvoerster van het Beierse ministerie van Volksgezondheid verklaart de hernieuwde daling van het aantal bedden – reeds in augustus 2020 werden talrijke bedden op de intensive care geschrapt als gevolg van de invoering van een personeelsminimum (PUG) van 2,5 patiënten per verpleger – enerzijds met een latere wijziging van de PUG van 2,5 naar 2 patiënten in februari 2021. Daarnaast is er echter nog een andere belangrijke factor: het gebrek aan gekwalificeerd medisch personeel. “Met name de vermoeidheid van het ziekenhuispersoneel en de overbelasting van de intensive care-afdelingen, die veel personeel vergen, hebben tot dusverre bijgedragen tot een daling van de gemelde capaciteit”.
Maar waarom zijn de politici er in de bijna twee jaar van de pandemie niet in geslaagd passende stimulansen en verlichting te creëren om de bestaande intensivecareverpleegkundigen ten minste hun baan te laten behouden? Reinhard Busse, gezondheidseconoom aan de Technische Universiteit van Berlijn en tevens faculteitslid aan de Charité, ziet het probleem in de eerste plaats als een gevolg van een verkeerd opgezette ziekenhuisfinanciering op nationaal niveau. “Het was niet goed doordacht dat ziekenhuizen tijdens de pandemie veel geld kregen zonder daar voorwaarden aan te verbinden. Het geld werd betaald voor vrijstaande bedden – niet voor bedden die daadwerkelijk operationeel waren.”
Dit betekent dat geen geld werd betaald voor bedden die werkelijk beschikbaar waren, maar alleen voor de bedden die waren gemeld. “In die tijd, had men in plaats daarvan moeten zeggen: We betalen voor vrije en bruikbare bedden. Met andere woorden, degenen die daadwerkelijk door verplegend personeel worden gedekt.” In plaats daarvan, zegt Busse, ontvingen ziekenhuizen die bijzonder weinig Covid-patiënten hadden opgenomen, de meeste subsidies. “Het geld ging niet noodzakelijkerwijs naar waar het het meest nodig was. Veel particuliere bedrijven hebben de betalingen gewoon als winst genomen.” Deze praktijk was niet illegaal en kon derhalve niet worden bestraft, zei hij. “De ziekenhuizen hoefden niet aan te geven waar ze het geld voor gebruikten.”
Knelpunt ook in Neurenbergse ziekenhuizen
Ook de Neurenbergse klinieken voelen het knelpunt. Hoewel het aantal door Covid19-patiënten bezette bedden op de intensive care tot dusver aanzienlijk lager is dan op het moment dat de derde golf zijn hoogtepunt bereikte, bereiken veel afdelingen nu al hun grenzen. “Onze routinematige capaciteiten zijn uitgeput,” zegt de hoofdarts voor pneumologie van het Neurenberg Ziekenhuis, Prof. Ficker, in een podcast met nordbayern.de. Andere afdelingen zouden nu moeten worden omgevormd tot corona-afdelingen en de niet-covid zones op de intensive care-afdelingen zouden moeten worden verkleind. Operaties die over enkele weken en maanden medisch nog mogelijk zijn, zouden moeten worden uitgesteld.
Het is interessant om te kijken naar het aantal vrije bedden op de intensive care in de stad tijdens de pandemie. Hoewel noch de invoering (augustus 2020), noch de vaststelling van de personeelsformatie (februari 2021) enig merkbaar effect had op hun aantal in de statistieken, daalden zij in november 2020 van de ene dag op de andere plotseling van 287 tot 200, een daling met bijna een derde. Door de abrupte aanpassing steeg de bezettingsgraad eerst van 57 naar 73 procent van de eerste op de tweede november, en drie dagen later was hij meer dan 75 procent. Terzelfder tijd trad een nieuwe passage in de wet op de ziekenhuisfinanciering in werking, die voorzag in betalingen aan ziekenhuizen indien de intensive care-afdelingen van een stad in totaal voor ten minste 75% bezet waren (mits de incidentie hoger was dan 70%).
Volgens het persbureau van de stad houdt de aanpassing geen verband met de wetswijziging. Zij hadden alleen een nieuwe definitie gegeven van operabele bedden op de intensive care en alleen melding gemaakt van bedden die “over een langere periode binnen een bepaalde periode operabel” waren geweest. Er was geen sprake van een “opzettelijke vermindering van de capaciteiten met betrekking tot de bezoldiging”.
Interessant in dit verband is het antwoord van de federale regering op een vraag van 9 september van dit jaar. Daarin staat: “Met betrekking tot de bestaande reservecapaciteiten in het kader van de 7-daagse noodreserve ziet de Bondsregering momenteel geen noodzaak om de uitbreiding van verdere intensive care-behandelingsmogelijkheden te bevorderen”. Nog maar twee maanden geleden voelde de federale regering blijkbaar geen druk om te anticiperen op dreigende knelpunten in de Duitse intensive care-afdelingen.
Volgens het Bondsministerie van Volksgezondheid is dit voornamelijk gebaseerd op een pragmatische beoordeling van de beschikbare personeelscapaciteiten. “Een hernieuwde bevordering van de intensive care behandelingscapaciteiten in de vorm van een verdere verhoging van het aantal intensive care bedden en beademingsapparatuur, die vervolgens echter niet kunnen worden bediend (bijvoorbeeld door gebrek aan personeel) (…) is naar de mening van de Bondsregering niet op zijn plaats”, aldus de Bondsregering in een schriftelijk antwoord.
Kerncijfers DIVI Intensive Care Register Duitsland
Gezondheidseconoom Busse deelt deze mening. “Naar mijn mening is de noodreserve een ongeschikt instrument.” Aangezien de dreiging van overbelasting alleen de intensive care-afdelingen treft, maar ziekenhuizen als geheel kampen met een historisch laag leegstandspercentage, is de meest pragmatische oplossing “geld uit te geven aan personeel voor de exploitatie van zogenoemde ‘low care’-bedden – d.w.z. bedden die geen beademingsplaats hebben, maar niettemin zwaardere gevallen kunnen opvangen”. Op die manier, zegt Busse, kunnen zoveel mogelijk bedden uit de reeds opgesomde noodreserve worden omgezet in bedden die echt vrij zijn en kunnen worden geëxploiteerd.
Busse ziet echter een andere onderliggende oorzaak voor het tekort aan verplegend personeel in Duitsland. “We hebben veel minder verplegend personeel per bezet bed dan in andere landen. Maar dat komt vooral omdat wij aanzienlijk meer patiënten in het ziekenhuis hebben dan andere Europese landen.” De drempel voor ziekenhuisopname is in Duitsland extreem laag, zei hij. “Gemiddeld behandelen wij 50 procent meer intramurale gevallen per inwoner dan het gemiddelde in de buurlanden.” Als dit probleem wordt aangepakt, aldus Busse, kunnen waardevolle capaciteiten worden vrijgemaakt voor de echt ernstige gevallen.
Bovendien, zo zei hij, moet men eindelijk openlijk praten over een onderwerp dat door de vereniging van intensive care artsen zelf is geïnitieerd. “In Duitsland reanimeren we, in tegenstelling tot andere Europese landen, 80-jarigen en brengen we ze in een kunstmatige coma zonder de minste kans op overleven. We hebben een eerlijk debat nodig: willen we dit echt?”
Vlucht van intensive care medewerkers
Intussen is het onmogelijk om het werkelijke aantal personeelsleden dat de spoedeisende hulp heeft verlaten in cijfers uit te drukken, omdat het ontbreekt aan betrouwbare gegevens. “We hebben geen concrete cijfers over de afname van het verplegend personeel”, zegt prof. Gernot Marx, voorzitter van de DIVI (Duitse interdisciplinaire vereniging voor Intensive Care en Spoedeisende geneeskunde). Volgens Marx zijn veel verliezen te wijten aan het feit dat werknemers minder uren zijn gaan werken of de intensieve zorg helemaal de rug hebben toegekeerd. Bij een raadpleging van het register in 899 klinieken die beperkte of gedeeltelijk beperkte verrichtingen hadden gemeld, hadden de klinieken in 753 gevallen “personeel” als reden opgegeven.
Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:
[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]
[newsletter_field name=”email” label=”Email”]
[/newsletter_form]
https://woocommerce-955082-3487390.cloudwaysapps.com/2021/11/22/23715/
